Nasza firma współpracuje z uczelniami technicznymi przy różnorodnych projektach badawczych. Jednym z nich były badania prowadzone przez Politechnikę Śląską, których zadaniem było sprawdzenie jak działa przepływ powietrza w tunelu drogowym w Lalikach w województwie śląskim. Współpraca polegała na wykonaniu badaniu przepływu powietrza w tunelu oraz przeprowadzeniu prób dymowych i zbadania skuteczności oddymiania zastosowanej w tunelu wentylacji.

Uczestnikami eksperymentu byli dr inż. Małgorzata Król i dr inż. Piotr Koper, pracownicy Katedry Ogrzewnictwa, Wentylacji i Techniki Odpylania na Wydziale Inżynierii Środowiska i Energetyki, Politechniki Śląskiej w Gliwicach oraz dr inż. Aleksander Król pracownik Katedry Systemów Transportowych i Inżynierii Ruchu na Wydziale Transportu, Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W badania przepływu powietrza włączyła się rownież firma ARDOR z Warszawy.

Badanie przepływu powietrza okiem specjalistów SMAY

Celem badań było sprawdzenie jaką prędkość posiada przepływ powietrza w tunelu w czterech przekrojach, zakładając pracę instalacji wentylacyjnej zgodnie z matrycą zadziałania na wypadek wybuchu pożaru.

W badaniach wykorzystano 14 anemometrów firmy Sensor, rozmieszczonych na dwóch statywach. Na każdym statywie anemometry były rozmieszczone co 80 centymetrów. Statywy przesuwano w trakcie pomiarów zgodnie z ustalona siatką pomiarową (Rys.1). Pozwoliło to pokryć przekrój tunelu siatką pomiarową o rozmiarze komórki 80×90 centymetrów. Otrzymano w ten sposób 76 punktów pomiarowych w każdym badanym przekroju. W czasie badań wentylatory w odpowiednich sekcjach były włączane ręcznie.

Rys.1. Przekrój tunelu z zaznaczonymi położeniami statywów pomiarowych. Przepływ powietrza w tunelu.

W czasie badań kontrolowane były warunki meteorologiczne na obu portalach do czego wykorzystane były: stacja meteorologiczna Kestrel 4500 (portal południowy) oraz anemometr ultradźwiękowy WindMaster Pro firmy Gill Instruments (portal północny).

Zgodnie z dokumentacją prędkość krytyczna dla tunelu wynosi 3,1 m/s. Średnia prędkość w poszczególnych przekrojach wynosiła 3,2 m/s, 2,5 m/s, 2,3 m/s oraz 3,3 m/s.

Celem prób z gorącym dymem było sprawdzenie systemu detekcji pożaru w tunelu drogowym oraz późniejszej pracy wentylatorów przy zadymieniu.

Przeprowadzono trzy testy z gorącym dymem. Testy były wykonane w oparciu o australijską normę AS 4391-1999 Smoke management systems-Hot smoke test. Zgodnie z nią wykorzystanie dwóch tac wypełnionych szesnastoma litrami alkoholu pozwoli uzyskać moc 700 kW, a czterech tac – 1500 kW.

W badaniach wykorzystano pięć wytwornic dymu firmy Vulcan oraz dwie lub cztery tace z alkoholem. Do pomiaru temperatury wykorzystano 14 termopar rozmieszczonych na dwóch statywach oraz kamerę termowizyjną firmy Flir (Rys.2). W pierwszych dwóch próbach wentylatory były włączane automatycznie.

Rys. 2. Zdjęcia stanowiska do prób z gorącym dymem wykonane kamerą termowizyjną. Badanie przepływu powietrza.